در اصل و نسب چه چیز مهمی وجود دارد؟ تقریباً هیچ! هیچ حب وطنی مرا به این نوشتن ها وانداشته است. هیچ امر ناسیونالیستی ای در کار نیست. من نمیخواهم هیچ سرمایۀ اجتماعی ای برای خودم و مالمیرهای شاهزیدی بیافرینم. من با آدم های شاهزید هیچ نزدیکی وجودی بیشتری نسبت به سایر آدم ها ندارم. اشخاص قطعاً بیشتر از آدم-جاها برای من مهم اند. . با این همه چیزی وجود دارد که مرا جذب این ماجرا میکند. من با نسب فامیلی ام خود را در جهان میبابم.

نگارنده تا اینجای کار در پیگیری این تحقیق تنها از منابع اینترنتی بهره برده و سعی کرده یک داستان قابل دفاع بر آنها سوار کند. اگرچه که پی گیری منابع دست اول میتواند به دقیق شدن کار کمک کند ولی همین پیگیری های اولیه نشان میدهد که منابع زیادی در دسترس نیست. اساساً این مسئله و مسائلی از این دست دغدغۀ اهالی تاریخ نیست. تاریخ بیش از همه تاریخ فتوحات حاکمان است نه ما مردم پا. در واقع چیزی که بیش از همه میتواند این تحقیق را پربار کند خاطرات شفاهی و نقل های

از نقل عمیدی فهمیده می شود که ابوهاشم زید حسنی علاوه بر علم و تقوی مردی محدث نیز بوده و امارت شهر همدان را به عهده داشته و اموال زیادی را جمع آوری نموده است. بعید به نظر نمی رسد که مکان کنونی در گذشته باغ اختصاصی او بوده و پس از وفاتش او را در باغ او دفن نمودند. مؤلف کتاب الدرة الذهبیه فی اکمال منتقلة الطالبیه معتقد است که ابوهاشم زید در سن 85 سالگی در سال 503 هجری قمری در رود آور تویسرکان فعلی وفات یافته و او را در باغ اختصاصی او یعنی این مکان به خاک

نخستین بار ابن بطوطه در نیمه نخست سده ۸ هـ. ق آن را به صورت مال امیر در سفرنامه خود آورده‌است: از تستر (شوشتر) حرکت کردیم. سه روز از کوه‌های بلند راه می‌رفتیم تا به شهر ایذه رسیدیم، ایذه را مال الامیر نیز می‌نامند.»

با یک جست‌و‌جوی ساده متوجه می‌شویم مهمترین فقره‌ای که می‌تواند محل تأمل این تحقیق قرار گیرد شهر ایذه در استان خوستان است. این شهر در یک دوره‌ی تاریخی مرکز حکومت اتابکان لر بوده است. پس از افول این حکومت در سال 857 هجری قمری بازار آن کساد می‌شود و مردمش مجبور به کوچ به مناطق دیگر می شوند. شهر از دوره‌ی اتابکان به نام مالمیر یا مال امیر مشهور می‌شود و این نام تا آغاز سلسله‌ی پهلوی بر روی آن می‌ماند.